Πολίτικες γαστρονομικές προτάσεις 3: Λουκούμι, το γλυκό των Σουλτάνων

Από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το όνομα του Χατζή Μπεκίρ είχε γίνει θρύλος στην  τουρκική ζαχαροπλαστική .  Λέγεται πως ο  Χατζή Μπεκίρ   επινόησε το λουκούμι όταν άκουσε το σουλτάνο να φωνάζει οργισμένος επειδή έσπασε το δόντι του από τη σκληρή καραμέλα που έτρωγε, και να απαιτεί ένα μαλακό γλυκό. Έσπευσε λοιπόν στο μικρό ζαχαροπλαστείο, που είχε ανοίξει στο Μπαχτσέκαπι της Κωνσταντινούπολης, έριξε μέσα στο καζάνι νερό, ζάχαρη, αλεύρι, κιτρικό οξύ και ροδόνερο και άρχισε να το ανακατεύει για ώρες ολόκληρες μέχρι που έγινε ένα διάφανο, κολλώδες μείγμα, το οποίο έχυσε πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια αλειμμένη με αμυγδαλέλαιο, και το άφησε να κρυώσει. Ύστερα, το έκοψε σε μικρά κομματάκια, μια μπουκιά το καθένα, και τα πασπάλισε με ζάχαρη. Δοκίμασε το γλυκό, ήταν μαλακό και ευκολομάσητο. Είχε «γεννηθεί» το περίφημο ραχάτ λουκούμ που χάρισε το αξίωμα του αρχιζαχαροπλάστη του Παλατιού στον Χατζή Μπεκίρ.  Για την ιστορία να αναφέρουμε πως ο   Ali Muhiddin Haci Bekir  ήρθε στην Κωνσταντινούπολη από το ορεινό χωριό  Kastamonu το 1777 και άνοιξε το πρώτο κατάστημα στην Παλιά Πόλη, παρασκευάζοντας  νόστιμες καραμέλες  και  λουκούμια σε εξαιρετικές γεύσεις.
Προς το τέλος του 18ου αιώνα, κάνει την εμφάνιση της η  ζάχαρη , ενώ με την  ανακάλυψη του αμύλου από έναν Γερμανό επιστήμονα το 1811, ο HaciBekir άρχισε να χρησιμοποιεί αυτό το υλικό  αντί για  αλεύρι. Αυτός ο συνδυασμόςτων νέων συστατικών  του αμύλου και ζάχαρης οδήγησε στην παραγωγή των πιο εκλεκτών λουκουμιών  και αποτέλεσε την αρχή μιας παράδοσης  για τον Haci Bekir που συνεχίζεται μέχρι σήμερα

 


Διαφήμιση από την ιστορική  εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,  που εκδίδεται από το 1925.

Μουχαλεμπί και γκιουλ σερμπέτ ο αναστεναγμός σου
και του Χατζή Μπεκίρ λοκούμ ο τρυφερός λαιμός σου.
Ο κάθε λόγος σου γλυκός, σαν ραβανί αφράτος,
και σαν του Αϊβάν – Σεράι λοκμάς με μέλι μυρωδάτος.

( Μαρία Ιορδανίδου , Λωξάντρα )