Ζεϊμπέκικο

Η ιστορία του ζεϊμπέκικου ξεκινά από τους Ζεϊμπέκηδες , τους θρυλικούς ληστές της Ανατολίας. Ήταν Έλληνες από την Θράκη που μετανάστευσαν στην Προύσα και τ’ Αϊδίνι.Οι Ζεμπέκηδες σιγά σιγά εξισλαμίστηκαν. Λέγεται ότι από τα έθιμα της μακρινής πατρίδας τους επέζησε και εξακολουθεί να επιζεί θριαμβευτικά ως τις μέρες μας ο ζεϊμπέκικος χορός, ο οποίος, αρχικά, ήταν καθαρά αντρικός χορός, αργός και βαρύς. Περιελάμβανε πολύ συχνά επίδειξη οπλομαχητικής και είχε τις ρίζες του σε αρχαίο Θρακικό χορό. Στη Μικρά Ασία οι παλιοί αυτοί Θρακικοί ρυθμοί κατέληξαν να παίζονται με τα τοπικά έγχορδα όργανα ενώ σιγά σιγά με την πάροδο του χρόνου, άρχισαν να χρησιμοποιούνται και κάποιες συγκεκριμένες ελάσσονες μουσικές κλίμακες, που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες και αγαπημένες στις περιοχές εκείνες. Έτσι η μουσική εξελίχθηκε ακολουθώντας το χρώμα της Μ. Ασίας και διαφοροποιήθηκε αρκετά. Ο ζεϊμπέκικος χορός διαφοροποιήθηκε και αυτός. Όμως διατηρήθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά του και πάνω από όλα διατηρήθηκε ο μοναδικός και χαρακτηριστικός ρυθμός του, τα 9/8.

Κύριο χαρακτηριστικό του ζεϊμπέκικου είναι ότι κάθε βηματισμός του υποδηλώνει μία κίνηση πάλης 

Ο τούρκικος χορός "Ζεϊμπέκ" (zeybek ή zeybeği ) δεν έχει καμία σχέση με το Ελληνικό Ζεϊμπέκικο. Ρυθμικά είναι μια μορφή αργού τσιφτετελιού που χορεύεται συνήθως ομαδικά.

Το Ελληνικό ζεϊμπέκικο προήλθε από το Ρεμπέτικο τραγούδι (1870-1922 στην Μ. Ασία). από μουσικές προσμείξεις Ελληνικής παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής και συνεχίσθηκε στην Ελλάδα, πριν (καφέ αμάν) και μετά, την Μικρασιατική καταστροφή. Η μουσική του Ελληνικού Ζεϊμπέκικου στα 9/8 δεν έχει καμία σχέση με τα 4/4 και τον ρυθμό αργού τσιφτετελιού του zeybek.